Η παρακαταθήκη του Χριστόδουλου

Μιλούσε στις καρδιές. Δίδαξε με την προσωπική του περιπέτεια, την υπομονή και τη δύναμη της πίστης. Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κατάφερε να μας απεγκλωβίσει από το νοσηρό κλίμα του τελευταίου μήνα και να δείξει έστω και με αυτόν τον τρόπο το γεγονός ότι αξίζει στους Έλληνες μία καλύτερη χώρα μας πολιτικούς που θα ενδιαφέρονται, θα φροντίζουν και θα νομοθετούν υπέρ των πολιτών και όχι να εξυπηρετούν συμφέρονται.
Χιλιάδες λαού από την πρώτη μέρα του θανάτου του Αρχιεπισκόπου συγκεντρώθηκαν στη Μητρόπολη Αθηνών για το τελευταίο αντίο. Επί τρεις ημέρες και σε πείσμα των άσχημων καιρικών συνθηκών – χιόνισε ακόμα και μέσα στην πόλη για πρώτη φορά αυτό τον χειμώνα – η ουρά δεν τελείωνε ποτέ.
Απίστευτο! Ο κόσμος έσπευσε να πάει να φιλήσει το χέρι του, να τον χαιρετήσει. Ο απλός κόσμος που ένιωσε εδώ και 10 χρόνια ότι η Εκκλησία μπορεί να έχει διαφορετική φωνή και μπορεί να τους αγκαλιάσει όλους. Ο Χριστόδουλος είχε όραμα για την Εκκλησία και το έργο της και το απέδειξε.
Καλύτερη οργάνωση, μεγαλύτερη κοινωνική προσφορά, άποψη για τα κοινά, και πύρινος λόγος που ερχόταν σε ρήξη με το κατεστημένο και τους πολιτικούς είναι μερικά από το έργο και την παρακαταθήκη που αφήνει.
Μια παρακαταθήκη οφείλει να συνεχίσει και ο νέος Αρχιεπίσκοπος ώστε οι πολίτες να εξακολουθήσουν να νιώθουν ότι κάποιος είναι δίπλα τους.
Η Εκκλησία στους εξαιερικά δύσκολους καιρούς που ζούμε οφείλει και πρέπει να παίξει αυτόν τον ρόλο.
Και κάτι για το τέλος.
Δεν ξέρω αν ο Χριστόδουλος ήταν άγιος. Ως άνθρωπος και αυτός θα έκανε λάθη, θα αδίκησε, θα έσφαλε. Όμως την μέρα που «εκοιμήθη» χιόνισε.
Και αυτό είναι σημάδι εξ ουρανού…